Het is alweer even geleden dat ik iets nieuws online heb gezet. Ideeën en inspiratie zijn er wel, maar twijfels en vragen ook. Heeft dit wel zin, is er wel iemand die het leest en wat wil ik eigenlijk met deze site? Voor je het weet ontstaat het voor sommige wel bekende verschijnsel: een drempel. Eentje die steeds hoger wordt als je blijft luisteren naar je twijfels en redenen om iets toch nog even uit te stellen.
Het is zondagochtend als ik hierover nadenk. Ik hang uit het raam zoals ik wel vaker doe om de frisse ochtendlucht in te ademen. In het uitzicht vanuit mijn verdiepinkje heb ik - gelukkig - een paar bomen staan. Waar de één door de warme herfstdagen nog lijkt te moeten beginnen met uitvallen, hangen er aan de andere nog maar een paar enkele blaadjes. Wachtend op het moment om los te laten.
Het is stil buiten. Op een enkele hondenuitlater na lijkt de buurt nog te moeten ontwaken. In mijn ooghoek zie ik een blaadje naar beneden dwarrelen. Met mijn blik volg ik van boven uit de boom zijn weg naar beneden. Ik kan het geluid niet goed omschrijven, maar door de stilte in de straat hoor ik het blaadje met een lichte zucht op straat neerkomen. Het heeft iets rustgevends. Ik kijk weer naar de boom en zonder dat er een flinke wind staat, lijken meerdere blaadjes hun moment te hebben gevonden om van de tak los te raken. Ik vind het iets wonderlijks. Langzaamaan verliest de boom zijn bladerdek. Zonder te weten of en wanneer verandering van de weersomstandigheden weer voor nieuwe zal zorgen. Het is een mooi voorbeeld van loslaten en vertrouwen - als je het natuurlijke proces zijn gang laat gaan.
Het is altijd makkelijk gezegd, 'laat het los'. Terwijl je deze woorden in jezelf herhaalt, vraagt het juist nog wat meer aandacht op: ben ik er echt klaar voor, wat als.., heb ik niks over het hoofd gezien? Toch zal ik de volgende keer als ik weer voor de drempel sta of hem met de 'ja maar-en' in mijn hoofd dreig te creëren terugdenken aan dat moment hangend uit het raam. Ik adem in en met een zucht zoals het blaadje losliet en landde op de grond til ik mijn voet over de drempel. Laat maar los, het is goed.
Geïnspireerd op een illustratie met tekst uit Grote Panda en Kleine Draak van James Norbury:
'De bladeren sterven af,' zei Kleine Draak.
'Wees niet bedroefd,' zei Grote Panda.
'In de herfst laat de natuur ons zien hoe mooi loslaten kan zijn.'
Reactie plaatsen
Reacties