Ondanks dat dit al het zoveelste seizoen is, zit ik vanavond toch weer Expeditie Robinson te kijken. Althans, ik kijk naar reclame als mijn gedachten afdwalen naar een avond een aantal jaar geleden. Tijdens een dispuutsavond (ik ben lid geweest bij N.S.U., een christelijke studentenvereniging in Utrecht) luisterden we naar een stel dat kwam spreken over duurzame relaties. Zij maakten een vergelijking die me altijd is bijgebleven, namelijk dat je als individuen binnen een relatie, of dat nou is tussen twee geliefden, vrienden of familie, allebei op je eigen eiland leeft. Je zou toch denken dat je zo dicht tot elkaar kunt komen, dat je op z'n minst met z'n tweeën samen een eiland deelt? Hun stelling was van niet.
Het viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Maar hoe langer deze avond geleden is en dit beeld is blijven hangen, hoe meer ik me realiseer dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben. Hoe zit het dan met je eigen eiland? Als je er dan toch in je eentje door moet brengen, kun je er maar beter voor zorgen dat het daar een beetje goed vertoeven is.
Het kan gebeuren dat je door een gebeurtenis in je leven min of meer gedwongen wordt om op je eigen eiland op expeditie te gaan. Expeditie gedachten, verwachtingen, patronen en emoties. Je gaat (opnieuw) op onderzoek uit op jouw eigen eiland. En dat kan soms best eenzaam voelen. Ook al drijven er nog zoveel lieve eilandjes om je heen. Alleen op een eiland dat voor jou op dat moment ook even onbekend voelt. Hoe graag je ook zou willen dat de ander jou begrijpt, je hebt altijd je eigen belevingswereld, gevoelens en behoeften. En dus ieder een eigen eiland waar de ander nooit helemaal bij kan. Met het gevaar dat je je teveel focust op je eigen expeditie en anderen op afstand houdt, bang dat ze je toch niet zullen begrijpen. Voor je het weet dobber je dagenlang alleen op zee.
De aflevering van Robinson gaat verder en daarmee ook het gedoe over wie het eiland nu weer moet verlaten. Ik bedenk me dat het soms zo slecht nog niet is, een eiland voor jezelf! Maar de afgelopen twee jaar hebben pijnlijk duidelijk gemaakt hoe het is als anderen niet te dichtbij mogen komen. Daar zat je dan alleen tijdens je expeditie eiland. Ik realiseer me dat anderen misschien niet óp jouw eiland kunnen, maar dat ze wel dichtbij kunnen komen. Want of het er nou tropisch is of juist regenseizoen: samen dobberen is vaak toch leuker dan alleen!
Reactie plaatsen
Reacties
Wederom prachtig verwoord! 👍