#17 Balans.

Ineens heb ik weer zin om wat op het spreekwoordelijke papier te zetten. Ik ben in een introverte bui - wat zoveel betekent als dat ik het heel weekend wat op de bank hang, in m'n nopjes ben met m'n eigen gezelschap en de uitnodiging van vriendinnen om iets leuks te doen afsla. Erg op mezelf dus. En dat had ik ook even nodig. 

Afgelopen weken waren voor mijn doen namelijk het andere uiterste. Dat lokt de zomer ook wel een beetje uit. Het is warmer, er gebeurt meer op straat en iedereen lijkt wat uitbundiger. En ik ging daar in mee: grenzen verleggen, wilde plannen en veel naar buiten en op anderen gericht. Ik voelde me goed en zag mij eens gaan! Inmiddels gaat er al wel een vaag alarmbelletje rinkelen als ik mezelf op de gedachte 'he kan ik dit er ook nog bij hebben' betrap. Het antwoord ondervind ik namelijk meestal twee dagen later: nee dat kon je er net niét meer bij hebben. Met als gevolg dat ik een dag op bed lig te slapen omdat er letterlijk sprake is van overload. 

En terwijl ik nu dus - als tegenhanger - een beetje aan het lummelen ben, komen er allerlei ideeën, mensen en gedachten in me op. Dat krijg je als het stil is. Om wat woorden en ideeën op te schrijven, pak ik mijn boekje met gedichtenspinsels erbij. Ik zie er een oude notitie staan:
balans als een wipwip.
heel soms
zweven in het midden.
maar nog vaker
stuiter je 
op - en neer.

En dat maakt het cirkeltje rond. Ik ben hier eerder geweest. Springen, vallen en weer opstaan. Een herinnering aan een gesprek met een vriendin een paar jaar geleden komt naar boven. Balans is niet het volgen van een rechte lijn. Balans betekent uit evenwicht raken naar de ene kant om via een moment op de balans-lijn opnieuw uit evenwicht raken naar de andere kant. Of dat nou ver van het midden is of niet. Zolang je weet - en dat is denk ik de echte note to self - dat er (pas) sprake is van balans als de ene kant van het midden even groot/hoog/ver is als de andere kant.* Snap je?  

Tja, en de ene wip wordt nou eenmaal wat enthousiaster op- en neer gewipt dan de andere. En dus breng ik mezelf soms (nog) net wat meer uit balans dan ik zou willen. Maar zolang ik steeds beter weet het één aan te vullen met het ander kom ik in ieder geval altijd weer terug in evenwicht.

*Je lichaam heeft hier een hoop mooie voorbeelden van. Denk maar aan je ademhaling of je bloedsuikerspiegel. Dit zijn ook een soort golven die idealiter op en neer even groot zouden moeten zijn (zo niet dan kun je bijvoorbeeld gaan hyperventileren). Nou ja. Tot zover mijn lesje biologie. Joeh.