#2 De wind.

Het is een regenachtige dag in het weekend. Ik lig nog in bed en staar naar buiten. Zo'n weekend waarin het weer niet meezit, maar m'n gemoedstoestand evenmin. Grijs en humeurig. Geen plannen staan voor de komende dag, ongezellig en een beetje alleen. M'n gedachten dwalen af en ik ga weer mee in oude verhalen en vragen. Ho, dit gaan we niet doen. Hup d'r uit. 

Dus stap ik uit bed, kiep het raam wat verder open en wordt verwelkomt door een flinke windvlaag. Het klinkt misschien gek, maar even voelt het alsof de wind me omarmt. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en zo blijf ik nog even staan.

Ik ben me er steeds meer van bewust hoe belangrijk de verbondenheid met buiten, de elementen, voor mij (of misschien eigenlijk wel voor iedereen) is. Van een dag binnen achter gesloten ramen krijg ik het benauwd. Alle gevoelens, gedachten en gesprekken lijken in de ruimte te blijven hangen alsof de lucht stilstaat. Wat in principe ook zo is. Wind, de beweging van lucht, zorgt voor de toevoer van zuurstof. Niet geheel onbelangrijk dus. Maar uit onze taal blijkt dat de wind niet alleen staat voor het verplaatsen van lucht. 'Even een frisse neus halen', 'uitwaaien' en op een winderige dag 'je hoofd leeg maken'; hieruit komt de samenhang tussen de wind en hoe (energiek) we ons voelen al wel naar voren. 

En dit geldt wat mij betreft niet alleen voor de wind, maar ook voor de zon, de regen. Zeker voor zo'n hoofd-persoon als ik is de verbinding met de elementen buiten fijn, en nodig. Horen, voelen, ruiken, zien en zelfs proeven (als de wind de lucht van de Douwe Egbertsfabriek bij mij in de buurt meeneemt, kan ik een vers kopje koffie al proeven!) het zet mijn zintuigen aan en trekt me als het ware uit m'n hoofd. Ik ben meer in verbinding met mijn lichaam en dus hoe ik me voel. 

Voordat ik verder aan mijn dag ga beginnen, zit ik nog even op de rand van mijn bed. De wind brengt beweging, haalt overhoop en geeft rust en ruimte om adem te halen als hij weer is gaan liggen. Ik moet denken aan een vriendin en hoe sommige gebeurtenissen je uit evenwicht kunnen brengen. Hoe je je dan alleen kunt voelen. Met de omarming van de wind in mijn achterhoofd vormt er zich een versje in mijn hoofd. Er is altijd de omhelzing van de wind, m'n kind, en een natte zoen van de regen.' (De rest van het versje vind je onder Gedichten.) Ik stuur het naar haar door in de hoop dat het haar troost biedt. 

Geïnspireerd op:
- Quote uit het boek Grote Panda en Kleine Draak van James Norbury. 

'Hoor je de wind in de bomen, Kleine Draak?
Zo vertelt de natuur ons om even te pauzeren, adem te halen en alleen maar te zijn.'  

- Artikel uit de Happinez: https://www.happinez.nl/mooie-wereld/de-helende-kracht-van-de-wind/.
- Het boek Wind van Maja Kooistra.